Dag 16 Johannesburg - Istanbul

16 Augustus 2016

Vandaag hebben we nog een halve dag in Johannesburg. En omdat we die niet willen doorbrengen met hangen in de lobby van het hotel tot we weg moeten, besluiten we nog een aantal dingen te gaan bezichtigen.

We beginnen met de Orlando Towers. We weten dat ze dicht zijn, dus dat we niet op het uitkijkplatform kunnen komen en dat Nicky en Tim niet kunnen bungee jumpen, maar we willen ze toch van dichtbij aanschouwen. 

De weg ernaartoe leidt ons dwars door Soweto. Waar de tegenstellingen echt enorm zijn. Aan de ene kant van de weg staan 'matchbox houses' die inderdaad niet veel groter zijn dan een lucifersdoosje. Wat een armoede, echt schrijnend. Aan de andere kant van de weg zijn de huizen een stuk beter, nog steeds niet luxe, maar in elk geval van steen en met een dak erop. Je weet het wel maar als je het dan van zo dichtbij ziet dan is dat toch even schrikken.

Bij de Orlando Towers aangekomen, vinden we het weggetje ernaartoe maar een enorme ouwe zooi; moet je hier gaan bungee jumpen...... We besluiten in de auto te blijven en verder te rijden naar het Hector Pieterson Memorial. Als we weg rijden en linksaf gaan richting het Memorial, blijkt dat we gewoon aan de verkeerde kant van de towers zijn en dat er aan de andere kant een gewone ingang is. Dus we gaan toch maar even het terrein op om beter te kijken. Wat een enorme torens zijn dit. Het platform voor de bungee jumpers is echt hoog... Toch wel jammer dat het dicht is.

Nu dan echt op weg naar het Hector Pieterson Memorial. Hector Pieterson staat symbool voor alle zwarte jeugd die is omgekomen tijdens de rellen van 1976. Op 16 juni 1976 ging de zwarte jeugd de straat op om te protesteren tegen het feit dat sommige vakken op school in het Afrikaans gegeven werden, terwijl ze die taal helemaal niet machtig waren en ook de docenten vaak niet. De protesten liepen enorm uit de hand en Hector Pieterson werd het beroemste slachtoffer. Mede door de beroemde foto van een jongeman die zijn lichaam van de straat had opgeraapt en met hem wegloopt, de huilende zus van Hector naast hem.

Bij het memorial is ook een museum. Een indrukwekkende tentoonstelling over het hoe en waarom de protesten tot stand kwamen. Het museum was vol met schoolkinderen (kleuters en middelbare scholieren) die als schoolreisje naar het museum kwamen. 






Na het museum bezoek gaan we nog even terug naar Apartheid Museum. Tom heeft namelijk de eerste keer een poster gezien die hij graag wil hebben, maar toen was de museumshop al dicht. We vragen bij het ticketloket of het mogelijk is dat hij alleen even naar de shop gaat. En dat vinden ze goed. Onder begeleiding van iemand van de security gaat hij via een binnendoor weggetje naar de shop. De posters zijn er gelukkig ook nog.

Hierna moeten we toch snel even wat gaan eten, want zo langzaam maar zeker begint de tijd toch nog te dringen. 
We rijden nog voor een laatste keer naar de East Rand Mall en eten deze keer bij Parrots. De bediening gaat echt op z'n Zuid Afrikaans. Langzaam en net niet helemaal zoals we besteld hebben. Maar omdat we een beetje in tijdnood zitten (we hadden belooft de kamer van ons hotel om 2 uur te verlaten en het is al kwart over 2). Snel rijden we terug naar de Fly Inn en laden de auto in voor vertrek.

Nog even tanken onderweg en dan snel naar het vliegveld. We leveren de auto in en gaan naar de incheckbalie. Onderweg worden we geholpen door een vriendelijke man, waarvan Nicky meteen zegt dat we dat eigenlijk niet hadden moeten aannemen. En natuurlijk had ze gelijk, de man loopt bijna helemaal met ons mee naar de incheckbalie. We geven hem toch een kleine fooi en gaan dan naar de Turkish Airlines incheckbalie. 

Daar is het chaos troef. Ariane ergert zich groen en geel aan de niet bestaande organisatie en Tom en Tim gaan de boarding passen uitprinten. Als dat gebeurt is kunnen we onze bagage droppen. Tom vraagt nog of we onze stoelen kunnen wijzigen, want we zitten nu met z'n vieren in het midden, maar we willen liever twee aan twee bij het raam. Maar volgens de meneer aan de balie zit de hele vlucht vol dus kan dat niet.

Nadat we alle security hebben doorlopen, gaan we nog even koffie drinken bij de Mugg & Bean en dan allemaal plassen en naar de gate.










Eenmaal in het vliegtuig blijkt dat het helemaal niet helemaal vol is en Tim bemachtigt een stoel aan het raam (naast hem komt niemand zitten) en Ariane verhuist een paar rijen naar voren (ook aan het raam), echter zij heeft pech, want op het allerlaatste moment komt er toch nog iemand binnen en die gaat naast haar zitten. Die persoon is niet lekker en zit te zweten en te zuchten, dus Ariane verhuist terug naar haar oorspronkelijke plek. Jammer maar helaas.

Met een uur vertraging vanwege een klein technisch probleem vertrekken we dan toch eindelijk.

Inmiddels zijn we na een vlucht van 9 uur geland op Istanbul. En moeten ons nog een kleine twee uur vermaken op de luchthaven, voordat we doorvliegen naar Brussel.